Atın evcilleştirilmesi, taşıyıcı ve binek araç olarak kullanılması ve nihayet bir savaş unsuru haline gelmesi insanlık tarihi, özellikle Türk Tarihi açısından belirleyici bir kültürel gelişim olarak önem taşır.
Bugüne dek elde ettiğimiz bilgiler ışığında; atların yaklaşık 6 Bin yıl önce, et ve sütünden istifade edilmek amacıyla Doğu Avrasya bozkırlarında evcilleştirilmeye başlandığını biliyoruz. Gem ve üzgengi kullanımıyla binek ve etkin bir savaş aracı haline gelmesini ise M.Ö. 6-5. yüzyıllara tarihlenen Pazırık ve Tasmola kültürü kalıntılarından tespit ediyoruz. Ancak yakın zamanda gün yüzüne çıkartılan buluntularda atın bir binek aracı olarak kullanılmaya başlandığı tarihi M.Ö. 7. yüzyıla kadar gittiğini görüyoruz.
Asya Arkeoloji Araştırmaları dergisinde yayınlanan araştırmaya göre Çinli bilim insanları, Doğu Türkistan bozkırlarında gün yüzüne çıkartılan bir mezar alanında bilinen en eski eyeri ortaya çıkarttılar.
Araştırmanın yapıldığı arkeolojik saha, M.Ö. 1000 civarında bölgeye yerleşen Subeixi kültürüne aitti. Saka kültürü ile çağdaş ve coğrafi olarak da yakın ilişkide olduğunu bildiğimiz bu kültürün bölgeye yerleşmeden önce de atı bir binek aracı olarak kullanıyor olabilecekleri ihtimalini gündeme getiriyor.
Bu araştırma atlı savaşçı kültürünün Avrasya Bozkırlarında ortaya çıktığını teyit etmekle birlikte atın binek olarak kullanılmaya başlanmasını 3000 Bin yıl öncesine kadar götürebilir.
Tam da bu noktada akla şu soru geliyor; Atlı savaşçılığın kökeni Sakalar değil de Doğu Türkistan bozkırlarına yerleşen başka bir Türk boyu olabilir mi?
İlk Atlı Savaşçıların İzleri - Doğu Türkistan
Asya Arkeoloji Araştırmaları dergisinde yayınlanan araştırmaya göre Çinli bilim insanları, Doğu Türkistan bozkırlarında gün yüzüne çıkartılan bir mezar alanında bilinen en eski eyeri ortaya çıkarttılar.
